No to koniec niech sobie teraz Agatka postoi i osiądzie jak jak trzeba, my będziemy mieli chwilę oddechu jeszcze tylko prąd do skrzynki, wysypać dojazd do końca kamieniem i jakiś durny podjazd. Jakiś durny urzędas - przepraszam tych porządnych, choć to przysłowiowe jaskółki na wiosnę - cała sprawa wygląda tak; ponieważ nasz dojazd na działkę jest z drogi powiatowej, drogą prywatną, zobowiązano nas do przygotowania zjazdu na ową drogę z wkopaniem betonowej rury. Polska rzeczywistość i sztuka dla sztuki bo w/g mnie rolą owej rury powinno być ułatwienie swobodnego przepływu wody w rowach na poboczach drogi, Przy czym w naszej wsi owe rowy kończą się ślepo kilkadziesiąt metrów wcześniej, a jeszcze wcześniej są nie ma i znów są, taki przekładaniec. Różne to wychodzi, ponieważ kiedyś takowy przepis nie istniał i jednocześnie droga nie była powiatowa, więc jak każdy ma zjazd na posesję to nie każdy ma rurę. Ponownie rowy zaczynają sama nie wiem gdzie. Nawet jak by były to zalewały by sąsiada 2 działki dalej - ma dość konkretny uskok terenu jak co któraś działka zresztą. Mój mąż informował o tym w urzędzie który wydawał nam pozwolenie, ale przepis jest przepis i koniec.

Resumując może i pracy niewiele ale za to kłopotów
kupa - ponownie rozkopać podjazd i pod prąd bo w projekcie jest ziemią i
pod tą nieszczęsną rurę, ach i ten kamień, a jak jest droga to i
chętnych do użytkowania więcej tylko szkoda że część chętnych  domaga
się jak by miał do prywatnej drogi prawo. Na szczęście kończy się równo z
naszą działką a dalej już nie nasze, a tam parcele tylko rolne.

Cóż
pozostaje zagryźć zęby, bo aż mi się ciśnie na usta, że mnie nie
obchodzi co się dziadowie czy pradziadowie umawiali na "dżentelmeńską
umowę", skoro nie ma na piśmie. Czasem ręce opadają, np ostatnio się
dowiedziałam że jednej sąsiadce wodę kradnę na budowę bo mamy wspólną
studnię, no może i sobie dachówki moczę, albo podbitkę bo nie wiem do
czego mi woda w kolorze brązu parzonej kawy w wymurowanym domu.

Oj przyda mi się mały oddech i wszystko się uspokoi - mam taką nadzieję przynajmniej.